جو دامی | معرفی انواع جو وارداتی و داخلی، ارزش غذایی و مسیرهای تأمین در ایران
جو دامی (Feed Barley) یکی از غلات پایه در صنعت خوراک دام و طیور است که بهدلیل ترکیب متعادل انرژی، فیبر و مواد مغذی، نقش مهمی در پایداری تولید و سلامت دام دارد. در مقایسه با ذرت، جو انرژی کمتری دارد اما از نظر فیبر خام و پروتئین قابلهضم غنیتر است، به همین دلیل در جیره گاوهای شیری، گوسفندان پرواری و دامهای نشخوارکننده، جایگاهی کلیدی دارد.
در بسیاری از واحدهای دامداری ایران، جو بهعنوان منبع اصلی کربوهیدرات ساختاری و انرژی کندسوز مورد استفاده قرار میگیرد. این ویژگی باعث میشود که سطح گلوکز خون دام بهصورت پایدار حفظ شود و خطر اختلالات گوارشی (مثل اسیدوز شکمبهای) کاهش یابد. علاوه بر آن، وجود مقدار مناسبی از پروتئین خام، مواد معدنی (فسفر، منیزیم و پتاسیم) و ویتامینهای گروه B، باعث میشود جو دامی یک خوراک کامل و خوشخوراک برای دامهای مختلف باشد.
بازار جو دامی ایران ترکیبی از محصولات وارداتی و داخلی است. کشورهای روسیه، قزاقستان، آلمان و استرالیا از صادرکنندگان اصلی جو به ایران محسوب میشوند و محمولههای آنها از طریق بنادر شمالی (امیرآباد، انزلی)، مسیرهای ریلی مرزی اینچهبرون و سرخس و همچنین بندر امام خمینی (BIK) به کشور وارد میشود. در کنار این واردات، جو داخلی استانهای خراسان و کردستان نیز سهم قابل توجهی در تأمین نیاز بازار دارد.
جو دامی چیست و چه تفاوتی با سایر غلات دارد؟
جو دامی (Feed Barley) یکی از قدیمیترین غلات مورد استفاده در تغذیه دام است که از خانواده گندمیان (Poaceae) بوده و بهطور ویژه برای مصرف حیوانات پرورش داده میشود. این غله در مقایسه با ذرت و گندم، ساختاری متفاوت دارد و ویژگی اصلی آن، فیبر بالا، هضم تدریجی نشاسته و قابلیت سازگاری در اقلیمهای خشک و سرد است.
ویژگیهای فیزیکی و تغذیهای
دانه جو دامی معمولاً به رنگ زرد مایل به خاکی یا قهوهای روشن دیده میشود و اندازه آن کوچکتر از دانه ذرت است. جو دارای پوشش بیرونی فیبردار (Husk) است که بخشی از فیبر خام خوراک را تشکیل میدهد و در تنظیم عملکرد دستگاه گوارش دام نقش مهمی دارد.
از نظر ترکیب شیمیایی، جو بهطور میانگین شامل:
- نشاسته: حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد
- پروتئین خام: ۱۰ تا ۱۲ درصد
- فیبر خام: ۴ تا ۶ درصد
- چربی خام: حدود ۲ درصد
- رطوبت: ۱۲ تا ۱۳ درصد
این ترکیب باعث میشود جو دامی نسبت به ذرت انرژی کمتری داشته باشد، اما از نظر پروتئین، مواد معدنی و قابلیت تنظیم تخمیر شکمبهای غنیتر باشد.
محصولات دسته جو دامی
قیمت روز جو قزاق امیرآباد استعلام فوری
قیمت روز جو داخلی خراسان درب کارخانه
قیمت روز جو آلمان واردات مستقیم
قیمت جو وارداتی BIK بندر امام امروز
فروش عمده جو استرالیا استعلام فوری
جو داخلی کردستان قرارداد تامین فصلی
خرید جو قزاق سرخس ورود ریلی
خرید جو روس بندر انزلی تحویل بندر
جو روس اینچهبرون ورود ریلی مستقیم
جو روس امیرآباد قرارداد تامین مستمر
تفاوت جو دامی با سایر غلات
1. در مقایسه با ذرت:
- انرژی کمتر اما فیبر بیشتر دارد، در نتیجه برای گاوهای شیری و گوسفندان پرواری مناسبتر است.
- به دلیل سرعت تخمیر کمتر، خطر اسیدوز در دام را کاهش میدهد.
2. در مقایسه با گندم:
- جو نسبت به گندم قابلیت هضم پایینتری دارد، اما ارزانتر و در دسترستر است.
- گندم خاصیت چسبندگی بیشتری دارد و در صورت مصرف زیاد، میتواند مشکلات گوارشی ایجاد کند، در حالی که جو ایمنتر است.
3. در مقایسه با ذرت و سورگوم:
- جو نسبت به ذرت پروتئین بیشتری دارد و برای متعادل کردن جیرههای حاوی علوفه خشک گزینه بهتری است.
نقش در جیره دام
جو بهعنوان منبع انرژی کندرهش (Slow-Release Energy) عمل میکند و برای گاوهای شیری، گوسفندان پرواری و حتی اسبها بسیار مفید است. در جیرههای متعادل، جو معمولاً ۲۰ تا ۴۰ درصد ماده خشک خوراک را تشکیل میدهد.
در مجموع، جو دامی به دلیل ترکیب متعادل انرژی و فیبر، یکی از مطمئنترین و اقتصادیترین غلات در صنعت خوراک دام بهشمار میآید.
ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی جو دامی
جو دامی از نظر تغذیهای، غلهای متعادل است که علاوه بر تأمین انرژی، به حفظ سلامت دستگاه گوارش دام کمک میکند. ترکیب شیمیایی آن بستگی به رقم، شرایط آبوهوایی و منطقه کشت دارد، اما در مجموع ویژگیهای آن از نظر پروتئین، فیبر و مواد معدنی، آن را به یکی از اجزای کلیدی جیرههای دامی تبدیل کرده است.
ترکیب پروتئینی و اسیدهای آمینه
پروتئین موجود در جو شامل اسیدهای آمینه ضروری نظیر آلانین، گلیسین، والین و لوسین است. این اسیدها نقش مهمی در رشد عضلات و ترمیم بافتها دارند. البته میزان لیزین و متیونین در جو نسبتاً پایین است، بنابراین در خوراکهای ترکیبی معمولاً با کنجاله سویا یا گلوتن ذرت ترکیب میشود تا تعادل اسیدهای آمینه برقرار گردد.
ویتامینها و مواد معدنی
جو دامی دارای مقادیر قابلتوجهی از ویتامینهای گروه B (بهویژه نیاسین، تیامین و اسید پانتوتنیک) است که در متابولیسم انرژی و عملکرد سیستم عصبی نقش دارند. از نظر مواد معدنی نیز، جو منبع خوبی از فسفر، پتاسیم، منیزیم و روی است، ولی از نظر کلسیم ضعیف است و لازم است با منابع معدنی دیگر تکمیل شود.
ارزش فیبری و تأثیر بر گوارش
یکی از ویژگیهای منحصربهفرد جو، مقدار بالای فیبر محلول (بتا-گلوکان) است که موجب افزایش فعالیت میکروبی در شکمبه نشخوارکنندگان میشود. این ویژگی باعث میشود جو نسبت به ذرت، انرژی خود را با سرعت کمتری آزاد کند، که برای گاوهای شیری و گوسفندان پرواری بسیار مفید است. در عین حال، مصرف بیش از حد آن در طیور ممکن است باعث افزایش ویسکوزیته روده و کاهش جذب مواد مغذی شود، بنابراین در جیره طیور باید با احتیاط استفاده شود.
مقایسه ارزش غذایی با سایر غلات
در مقایسه با ذرت، جو دارای انرژی کمتر اما پروتئین و فیبر بیشتری است. نسبت پروتئین به انرژی (P:E Ratio) در جو متعادلتر است، بنابراین برای جیرههای زمستانی یا مناطق سردسیر گزینهای مناسبتر از ذرت محسوب میشود.
ترکیب شیمیایی جو دامی
ترکیب | مقدار میانگین (%) | نقش تغذیهای |
نشاسته | 60–65 | منبع اصلی انرژی متابولیسمی |
پروتئین خام | 10–12 | تأمین اسیدهای آمینه برای رشد و تولید شیر |
فیبر خام | 4–6 | بهبود عملکرد گوارش و جلوگیری از اسیدوز |
چربی خام | 1.5–2.5 | افزایش انرژی و بهبود خوشخوراکی خوراک |
خاکستر (مواد معدنی) | 2–3 | تأمین فسفر، منیزیم و عناصر کممقدار |
رطوبت | ≤13 | ماندگاری و پایداری در انبار |
انرژی متابولیسمی طیور | 2800–2900 kcal/kg | منبع انرژی متوسط برای رشد |
انرژی خالص نشخوارکنندگان | 1900–2100 kcal/kg | مناسب برای گاوهای شیری و گوسفندان پرواری |
جو دامی به دلیل ترکیب منحصربهفردی از انرژی قابلهضم، پروتئین متوسط و فیبر مؤثر، یک خوراک چندمنظوره و مطمئن برای انواع دامهای نشخوارکننده و طیور است که تعادل بین بازده تولید و سلامت گوارش را برقرار میکند.
انواع جو دامی در بازار ایران
بازار جو دامی ایران ترکیبی از محصولات وارداتی از کشورهای مختلف و تولید داخلی است. هر نوع جو بر اساس منطقه کشت، روش برداشت، رطوبت، وزن مخصوص و درصد پروتئین، ویژگیهای خاص خود را دارد. شناخت این تفاوتها به دامداران و کارخانههای خوراک کمک میکند تا بر اساس نوع دام، اقلیم و بودجه، گزینهای مناسب انتخاب کنند. در ادامه مهمترین انواع جو دامی موجود در بازار ایران معرفی میشوند.
۱. جو روس امیرآباد
یکی از رایجترین انواع جو وارداتی شمال کشور، جو روس امیرآباد است که از مزارع جنوب روسیه (روستوف و آستراخان) وارد میشود.
این نوع جو دارای دانههای درشت، رنگ روشن و رطوبت پایین (۱۲ تا ۱۳٪) است. بافت متراکم آن باعث افزایش وزن مخصوص و انرژی متابولیسمی بالا میشود. به دلیل نزدیکی بندر امیرآباد به منابع تولید، هزینه حمل و زمان تخلیه بسیار بهصرفه است.
این نوع جو بهویژه برای گاوداریهای شمال و شمالشرق کشور انتخابی اقتصادی و قابل اعتماد است.
۲. جو روس اینچهبرون (ورود ریلی)
جو روسی که از طریق مرز ریلی اینچهبرون در استان گلستان وارد میشود، از نظر کیفیت در سطح بالایی قرار دارد. انتقال ریلی باعث میشود آسیب فیزیکی به دانهها کاهش یابد و رطوبت محصول حفظ شود.
این نوع جو معمولاً دارای وزن مخصوص بالا (۶۵۰ تا ۶۸۰ g/L) و پروتئین حدود ۱۱٪ است. برای تغذیه گاوهای شیری و دامهای پرواری در شرق و شمالشرق کشور، یکی از گزینههای پایدار و مطمئن محسوب میشود.
۳. جو قزاق امیرآباد
جو وارداتی از قزاقستان که در بندر امیرآباد تخلیه میشود، بهدلیل شرایط آبوهوایی خشک مناطق کشت، دارای رطوبت بسیار پایین (۱۱ تا ۱۲٪) و مقاومت بالا در برابر فساد است.
رنگ این جو کمی روشنتر از جو روسی است و بهدلیل درصد فیبر کمتر و نشاسته بالاتر، انرژی متابولیسمی بهتری برای دامهای سنگین دارد.
به همین دلیل در کارخانههای خوراک صنعتی شمال کشور، جو قزاق امیرآباد یکی از گزینههای محبوب است.
۴. جو قزاق سرخس (ورود ریلی)
ورود جو قزاق از مسیر ریلی سرخس یکی از مسیرهای مهم تأمین برای شرق ایران است. این نوع جو دارای یکنواختی بالا و ناخالصی کمتر از ۱٪ است.
ویژگی بارز آن رطوبت پایین، دان درشت و کیفیت ظاهری بالا است. بهدلیل انتقال مستقیم از سیلوهای قزاقستان، احتمال آلودگی یا کپکزدگی در مسیر تقریباً صفر است.
برای واحدهای دامداری در خراسان رضوی و جنوبی، این نوع جو از نظر قیمت و کیفیت، تعادلی ایدهآل ایجاد میکند.
۵. جو روس بندر انزلی
این نوع جو از مسیر دریایی از بنادر جنوبی روسیه به بندر انزلی وارد میشود. جو انزلی دارای رنگ زرد طلایی روشن و انرژی حدود ۲۸۵۰ kcal/kg است.
مزیت اصلی آن دسترسی سریع برای واحدهای دامداری گیلان، مازندران و زنجان است. به دلیل حمل دریایی کوتاه، ریسک فساد و افزایش رطوبت در این نوع محصول پایین است.
۶. جو وارداتی BIK بندر امام خمینی
بندر امام خمینی بهعنوان مرکز اصلی واردات نهادههای دامی جنوب کشور، حجم بالایی از جو وارداتی را از روسیه، قزاقستان و بعضاً استرالیا دریافت میکند.
جو BIK معمولاً با کشتیهای فلهبر تخلیه میشود و دارای آنالیز رسمی (COA و SGS) است.
ویژگیهای آن شامل رطوبت ۱۲–۱۳٪، پروتئین ۱۰–۱۱٪ و وزن مخصوص بالا است. به دلیل دسترسی به زیرساختهای انبارداری بزرگ و خطوط ریلی مستقیم، برای کارخانههای خوراک و دامداریهای بزرگ در جنوب و مرکز کشور بهترین گزینه است.
۷. جو داخلی استان خراسان
استان خراسان رضوی و شمالی از قطبهای تولید جو در ایران است. جو داخلی خراسان تازهبرداشت، فیبر بالاتر و انرژی کمتری نسبت به نوع وارداتی دارد اما از نظر تازگی، هزینه حمل و دسترسی مزیت دارد.
این نوع جو بیشتر در واحدهای دامداری سنتی و نیمهصنعتی استفاده میشود و در صورت خشکسازی مناسب، کیفیتی قابل قبول دارد.
۸. جو داخلی کردستان
جو کردستان در مناطق سرد و نیمهمرطوب غرب کشور تولید میشود و بهدلیل شرایط طبیعی رشد، دارای رنگ روشنتر و رطوبت پایینتر (حدود ۱۲٪) است.
این محصول برای خوراک گوسفندان پرواری در غرب کشور بسیار مناسب است و به دلیل قیمت پایینتر نسبت به وارداتی، مصرف بالایی در بازار محلی دارد.
۹. جو آلمان
جو آلمانی از باکیفیتترین انواع وارداتی اروپا محسوب میشود. دانههای یکنواخت، درصد پروتئین بالا (۱۲٪) و رطوبت بسیار پایین از ویژگیهای آن است.
این نوع جو معمولاً برای خوراک دامهای پرتولید و کارخانههای خوراک پیشرفته استفاده میشود. قیمت آن بالاتر است اما از نظر ماندگاری و راندمان، یکی از بهترین گزینههاست.
۱۰. جو استرالیا
جو وارداتی از استرالیا در کلاس پریمیوم قرار دارد. رنگ طلایی روشن، وزن مخصوص بالا و انرژی متابولیسمی نزدیک به ۳۰۰۰ kcal/kg از ویژگیهای آن است.
جو استرالیایی معمولاً در فصولی که واردات از روسیه یا قزاقستان محدود میشود، جایگزین آنها میگردد. کیفیت بالای فرآوری و کنترل دقیق بارگیری باعث شده محبوب دامداران صنعتی باشد.
تنوع جو در بازار ایران پاسخگوی نیاز همه نوع دامداری است؛ از واحدهای کوچک تا کارخانههای بزرگ خوراک. مجموعه تجارت دانه کیهان با دسترسی همزمان به بنادر شمالی و جنوبی کشور، عرضهکننده مستقیم تمامی این انواع جو دامی با گواهی کیفیت و امکان تحویل سریع از مبدأ است.
مقایسه جو وارداتی و جو داخلی
بازار جو دامی ایران بر پایه دو منبع تأمین اصلی بنا شده است: جو وارداتی از کشورهای روسیه، قزاقستان، آلمان و استرالیا و جو تولید داخل که عمدتاً در استانهای خراسان، کردستان، کرمانشاه و فارس کشت میشود. هر یک از این دو منبع ویژگیها، مزایا و محدودیتهای خاص خود را دارند که در ادامه بررسی میشوند.
۱. کیفیت و ترکیب تغذیهای
جو وارداتی معمولاً در مزارع صنعتی و در شرایط کنترلشده اقلیمی کشت میشود. این نوع جو دارای دانههای درشتتر، وزن مخصوص بالاتر و رطوبت کمتر (۱۱ تا ۱۳٪) است. در نتیجه، انرژی متابولیسمی بیشتری (حدود ۲۸۵۰ تا ۳۰۰۰ kcal/kg) دارد و از نظر یکنواختی کیفیت، در سطح بالایی قرار دارد.
در مقابل، جو داخلی تازهبرداشت بوده و اگرچه از نظر فیبر و پروتئین وضعیت قابلقبولی دارد، اما به دلیل تنوع بذر و تفاوت در فرآیند خشکسازی، معمولاً از نظر ثبات کیفیت و رطوبت دچار نوسان است.
۲. ثبات عرضه و حجم تأمین
واردات جو از طریق بنادر شمالی (امیرآباد، انزلی) و مسیرهای ریلی سرخس و اینچهبرون، امکان تأمین مستمر و حجیم را فراهم کرده است.
در مقابل، تولید داخلی جو محدود به فصل برداشت (تابستان تا اوایل پاییز) است و در سایر ماهها، عرضه کاهش مییابد. بنابراین، کارخانههای خوراک صنعتی معمولاً برای حفظ تداوم تولید، از جو وارداتی استفاده میکنند.
۳. قیمت و صرفه اقتصادی
جو داخلی معمولاً در فصل برداشت قیمت پایینتری دارد، ولی در ماههای بعد به دلیل کاهش عرضه، نرخ آن گاه از جو وارداتی فراتر میرود.
در مقابل، جو وارداتی به دلیل خرید عمده، بارگیری فلهای و ثبات قیمت جهانی، معمولاً از نوسانات شدید داخلی در امان است. به همین دلیل برای خریدهای عمده و قراردادهای طولانیمدت، گزینهای مطمئنتر محسوب میشود.
۴. ریسک آلودگی و سلامت محصول
جو وارداتی با گواهی کیفیت بینالمللی (COA و SGS) عرضه میشود و قبل از تخلیه در بنادر ایران، از نظر آفلاتوکسین و رطوبت آزمایش میگردد.
در مقابل، بخشی از جو داخلی ممکن است در صورت نگهداری نامناسب، دچار کپک یا افزایش رطوبت شود. البته در صورت خشکسازی صحیح، جو داخلی تازهبرداشت کیفیتی نزدیک به وارداتی خواهد داشت.
در نتیجه، انتخاب بین جو داخلی و وارداتی باید بر اساس نیاز دام، فصل، موقعیت جغرافیایی و حجم مصرف انجام شود. بسیاری از دامداریهای بزرگ از ترکیب هر دو نوع جو استفاده میکنند تا هم از تازگی محصول داخلی بهرهمند شوند و هم از ثبات کیفیت و انرژی جو وارداتی.
شاخصهای استاندارد کیفیت جو دامی
در بازار رقابتی نهادههای دامی، تشخیص جو باکیفیت از محصول ضعیف یا آلوده اهمیت زیادی دارد. کیفیت جو نهتنها بر ارزش تغذیهای جیره تأثیر میگذارد، بلکه مستقیماً بر سلامت دام، بازده تولید و هزینه نهایی خوراک نیز اثرگذار است. شناخت شاخصهای استاندارد میتواند از زیانهای احتمالی جلوگیری کند.
1. درصد رطوبت:
میزان رطوبت مجاز در جو بین ۱۱ تا ۱۳ درصد است. رطوبت بالاتر از ۱۴٪ خطر کپکزدگی و رشد قارچها را افزایش میدهد و ماندگاری محصول را کاهش میدهد.
2. سلامت و یکنواختی دانهها:
جو مرغوب باید دارای دانههای درشت، براق و یکنواخت باشد و از دانههای خرد، چروکیده یا سیاهرنگ عاری باشد.
3. میزان ناخالصی:
میزان مجاز ناخالصیهای فیزیکی (خاک، ساقه، سنگریزه) نباید از ۲ درصد وزن کل بیشتر باشد.
4. وزن مخصوص (Bulk Density):
وزن مخصوص استاندارد جو بین ۶۰۰ تا ۶۸۰ گرم در لیتر است. هرچه وزن مخصوص بالاتر باشد، چگالی انرژی و کیفیت تغذیهای محصول بیشتر است.
5. سطح آلودگی قارچی و آفلاتوکسین:
میزان مجاز آفلاتوکسین در جو نباید از ۲۰ ppb تجاوز کند. جوهایی که دارای گواهی SGS یا COA معتبر هستند، معمولاً در محدوده ایمن قرار دارند.
در حال حاضر، مجموعه تجارت دانه کیهان تمامی محمولههای جو دامی خود را با گواهی کیفیت بینالمللی (COA و SGS) و با امکان تحویل از بنادر شمالی و جنوبی کشور عرضه میکند تا اطمینان خریداران از سلامت و کیفیت محصول بهطور کامل تضمین شود.
نقش جو در تغذیه گاو، گوسفند و طیور
جو دامی بهعنوان یکی از مهمترین منابع انرژی و فیبر در خوراک دام، نقشی کلیدی در تنظیم تعادل متابولیکی، بهبود عملکرد تولیدی و سلامت گوارشی ایفا میکند. بهویژه در مناطق سردسیر، جو بهدلیل ماهیت انرژی کندرهش (Slow-release)، انتخابی ایدهآل برای دامداریها محسوب میشود.
۱. در تغذیه گاوهای شیری و پرواری
در گاوهای شیری، جو دامی منبعی متعادل از نشاسته و فیبر قابلتخمیر است که موجب افزایش تولید شیر و درصد چربی آن میشود. جو برخلاف ذرت، انرژی خود را بهصورت تدریجی آزاد میکند و از بروز اسیدوز شکمبهای جلوگیری میکند.
در گاوهای پرواری نیز، جو با فراهم کردن انرژی متوسط و فیبر مؤثر، باعث رشد یکنواخت و بهبود ضریب تبدیل خوراک (FCR) میشود.
بهترین نتیجه زمانی حاصل میشود که جو بهصورت شکسته یا بخارزده (Steam-flaked) در جیره استفاده شود، زیرا هضم نشاسته آن در روده کوچک را تا ۱۵٪ افزایش میدهد.
میزان مصرف پیشنهادی:
- گاو شیری: ۲۵ تا ۳۵٪ از ماده خشک خوراک
- گاو پرواری: ۳۰ تا ۴۰٪ از خوراک روزانه
۲. در تغذیه گوسفندان پرواری
جو دامی یکی از اجزای اصلی جیره گوسفندان است و بهدلیل فیبر بالا و انرژی متعادل، به افزایش وزن روزانه و بهبود طعم گوشت کمک میکند.
همچنین وجود بتا-گلوکان در جو باعث بهبود میکروفلور شکمبه و افزایش کارایی جذب میشود.
بهطور معمول، جو ۳۰ تا ۴۵ درصد جیره پرواری گوسفندان را تشکیل میدهد. برای جلوگیری از نفخ یا اسیدوز، مصرف باید بهصورت تدریجی افزایش یابد.
۳. در تغذیه طیور گوشتی و تخمگذار
در تغذیه طیور، جو نقش محدودی دارد زیرا حاوی مقادیر بالایی از فیبر محلول (بتا-گلوکان) است که در مقادیر زیاد میتواند ویسکوزیته روده را افزایش دهد. با این حال، در جیرههای اقتصادی یا مناطق کمدسترسی به ذرت، استفاده از جو تا سقف ۱۵٪ در خوراک طیور گوشتی و ۱۰٪ در خوراک تخمگذار مجاز است.
برای بهبود هضم، معمولاً از آنزیم بتاگلوکاناز در کنار جو استفاده میشود.
جو دامی با ترکیب متعادل نشاسته، فیبر و پروتئین، یکی از مهمترین اجزای خوراک در جیرههای دامی ایران است که ضمن تأمین انرژی پایدار، به حفظ سلامت دستگاه گوارش و افزایش بازده تولید کمک میکند.
سوالات پر تکرار درباره جو دامی
1. تفاوت جو دامی با جو خوراکی چیست؟
جو دامی مخصوص تغذیه حیوانات است و بهدلیل پوسته ضخیمتر و فیبر بالاتر، برای مصرف انسانی مناسب نیست. در مقابل، جو خوراکی از ارقام پوستکنده و نرمتر برای صنایع غذایی تهیه میشود.
2. بهترین نوع جو برای دامهای شیری کدام است؟
اگر سهم کنجاله کلزا بیش از حد مجاز در جیره باشد، احتمال بروز مشکلاتی مانند کاهش اشتها، افت رشد و در طیور کاهش کیفیت پوسته تخممرغ وجود دارد. دلیل اصلی این موضوع فیبر بالاتر و وجود مقادیر اندک گلوکوزینولات است.
3. رطوبت استاندارد جو دامی چقدر باید باشد؟
رطوبت مجاز بین ۱۱ تا ۱۳ درصد است. محصولاتی با رطوبت بالاتر احتمال کپکزدگی و افت انرژی دارند.
4. جو داخلی بهتر است یا وارداتی؟
جو داخلی تازهبرداشت و اقتصادیتر است، اما جو وارداتی از نظر ثبات کیفیت و انرژی بالاتر برتری دارد. ترکیب هر دو نوع در جیره نتیجه مطلوبتری ایجاد میکند.
5. آیا جو برای طیور مناسب است؟
بله، ولی بهصورت محدود. استفاده از جو تا سقف ۱۵٪ جیره طیور مجاز است و بهتر است همراه با آنزیم بتاگلوکاناز مصرف شود.
بهترین نوع جو دامی برای تغذیه دام؛ راهنمای انتخاب و خرید مطمئن
جو دامی بهعنوان یکی از غلات استراتژیک در خوراک دام، نقشی اساسی در حفظ سلامت، افزایش تولید و تعادل انرژی دارد. ترکیب متعادل نشاسته، فیبر و پروتئین در این غله، آن را به گزینهای مطمئن برای گاوهای شیری، دامهای پرواری و گوسفندان تبدیل کرده است.
در بازار ایران، تنوع محصولات وارداتی از روسیه، قزاقستان، آلمان و استرالیا در کنار جو داخلی خراسان و کردستان، شرایطی ایجاد کرده که دامداران بتوانند متناسب با بودجه و نیاز خود بهترین گزینه را انتخاب کنند.
استفاده از جو تازه، سالم و دارای گواهی کیفیت بینالمللی، کلید حفظ بازده تولید و کاهش هزینههای خوراک است.